Следы на песке

ВЫТОКІ

Як той парою ззяе лета,
Рака іскрыцца між лазы.
Зіхоткай зоркаю з сусвета
Мільгаюць крылы страказы.

Тварэц натхнёнаю рукою
Крануў паветра і чутно,
Як ліст шапоча з асакою,
Сцяжынка сцеле палатно.

На соннай гладзі азярыны.
Размытых хмараў крыгалом.
Тут роднай моваю Скарыны
Гучыць народжаны псалом.

Тут вечна ўсё, як на пачатку:
Палі, дарогі, сінь вады.
І толькі ног маіх сляды
Размылі хвалі без астатку.